Een vast vrijdags onderdeel van Letselschade.NU is ‘Tien vragen aan…’, waarin een letselschadeprofessional een klein inkijkje geeft in zijn of haar leven en drijfveren. Vandaag is het, voor de laatste editie van het jaar, de beurt aan Ilse Tuinenburg (42). Ilse werkt als letselschadejurist en NIVRE-registerexpert bij LetselVerhalen in Breda. Ze staat slachtoffers van ongevallen bij in de letselschaderegeling.
Hoe ben je erin gerold?
Na mijn Rechtenstudie ben ik in 2005 gestart bij een verzekeraar en in 2006 ben ik gevraagd om bij een letselschadekantoor te komen werken. Zo ben ik in het vak gerold. Sinds 2014 werk ik als belangenbehartiger bij LetselVerhalen in Breda. Ik werk zelfstandig maar ook in een team. Ik vind het fijn dat ik hier mezelf kan zijn en dat we op informele wijze onze cliënten helpen. Als team staan we voor elkaar klaar en streven we met elkaar 1 doel na. Mijn collega’s hebben allemaal hun eigen specialiteit. Ik behandel de meer complexere letselschades, vaak met NAH. Ik werk zowel in de binnen- als de buitendienst, waarbij ik slachtoffers in hun vertrouwde omgeving mag ontmoeten. Ook heb ik veel contact met collega’s uit de branche. Dit maakt mijn baan afwisselend en compleet.
Hoe ziet een normale vrijdag er voor jou uit?
Mijn agenda is altijd goed gevuld, zo ook de vrijdagen. Afgelopen vrijdag was een bijzondere vrijdag. LetselVerhalen heeft een eigen stichting: Stichting Jij staat in het zonnetje. Met deze stichting zetten we naasten van letselschadeslachtoffers in het zonnetje. Naasten zetten zich belangeloos in voor hun geliefden. Zij houden alle ballen hoog maar zijn voor hun partner ook het eerste aanspreekpunt bij pijn, verdriet en frustratie. Wij vinden het belangrijk dat er ook aandacht en erkenning is voor het emotionele welzijn van de partner.
Ik mocht een ‘zonnetje’ uitdelen. Onze cliënt heeft in 2008 ernstig beenletsel opgelopen en we hebben nu, na 14 jaar, zijn zaak naar tevredenheid afgewikkeld. Onze cliënt wilde graag zijn vrouw en dochtertje in het zonnetje zetten, omdat zij de afgelopen jaren veel met hem te stellen hebben gehad. Ik mocht namens de stichting een financiële bijdrage aan een familie-uitstapje overhandigen. Voor de echtgenote en dochter van cliënt had ik bloemen meegenomen. Ze waren erg verrast en emotioneel dat er voor hen ook ruimte was. Op zo’n moment is het mooi om te zien dat de partner met deze geste waardering krijgt voor haar inzet en gezien wordt. De dochter van cliënt kent haar vader niet anders dan met de blijvende gevolgen van het ongeval en het feit dat hij daardoor niet alles kan. Het was een mooi en ook emotioneel moment. Om een dossier zo af te kunnen ronden is zeer waardevol.
Wat geeft je de meeste voldoening in je werk?
Dat ik mensen kan helpen om hen vanuit een negatieve situatie weer toekomstperspectief te bieden. Ik word er blij van om cliënten te ontzorgen, zodat cliënten zich kunnen richten op hun herstel. Dit houdt in dat ik ze op juridisch gebied ondersteun, maar ook met een luisterend oor en soms zelfs een schouder om even op uit te huilen.
Met welk onderdeel van je werk heb je moeite?
Ik heb er soms moeite mee dat er in toenemende mate onbegrip is voor elkaars rol bij de afwikkeling van het letselschadetraject. Je merkt dat de werkdruk bij iedereen hoog is. Er is te weinig tijd om met aandacht naar elkaar te luisteren. En met minder aandacht voor de cliënt gaat kostbare tijd verloren en duurt de afwikkeling van dossiers onnodig lang. Ook voor de mensen die letselschade oplopen is dat aspect soms moeilijk te begrijpen en uit te leggen.
Waar ben je trots op?
Cliënten geven mij terug dat ik breder kijk dan alleen het juridische aspect van het letselschadedossier. Ik probeer ook op andere gebieden, zoals op sociaal-maatschappelijk vlak en op het gebied van de mentale gezondheid de knelpunten zichtbaar te maken en te onderzoeken hoe deze oplosbaar zijn. Soms ligt de problematiek op een ander punt en door deze zichtbaar te maken en op te lossen, verloopt de rest van het dossier soepeler.
Wie was in je loopbaan je belangrijkste leermeester?
Ik ervaar binnen mijn loopbaan niet specifiek één leermeester. In de afgelopen 17 jaar heb ik gemerkt dat je veel leert van de branchegenoten, bijvoorbeeld bij cursussen en in gesprekken. Ik leer nog steeds iedere dag van mijn collega’s bij verzekeraars en ook van andere belangenbehartigers. Ik denk dat het goed is dat we elkaar binnen de letselbranche als leermeesters gebruiken om de branche en jezelf door te blijven ontwikkelen. Ook houden we elkaar daarmee scherp.
Wat zou je vandaag veranderen in de letselschadebranche als je kon?
Met meer begrip voor elkaars rol en visie kunnen we samen een beter team vormen rondom het slachtoffer. Laat de aansprakelijke verzekeraar én belangenbehartiger tijdelijk wisselen van baan en actief een kijkje nemen in elkaars keuken. Ik ben ervan overtuigd dat met meer inzicht voor elkaars werkzaamheden, je met meer begrip samen kunt werken aan een vlotte schadeafhandeling.
Wat is je favoriete vrijetijdsbesteding?
Diverse sporten zoals yoga en fitness. Deze maand hebben we met verschillende teams op de sportschool de Elfstedentocht geroeid van 200 km. Met 9 mensen die elkaar vooraf niet kenden zijn we deze challenge aangegaan. Geweldig om te zien wat je samen kunt bereiken. Ik houd bij sporten van een uitdaging en er samen vol voor gaan met je team. Daarnaast houd ik ook veel van lezen, uitgebreid koken en eten met vrienden en mijn gezin/familie.
Van welke film hou je?
Het is lastig om te kiezen. Er zijn veel mooie films en er is veel mooie muziek en kunst. Mijn favoriete films zijn toch de oud-Engelse kostuumdrama’s.
Wat staat er bovenaan je bucketlist?
Opnieuw een rondreis maken door Canada, dat was onze huwelijksreis in 2007. Ik zou deze reis graag opnieuw met ons gezin maken en de kinderen de prachtige natuur van Canada willen laten beleven.