Een vast vrijdags onderdeel van Letselschade.NU is ‘Tien vragen aan…’, waarin een letselschadeprofessional een klein inkijkje geeft in zijn of haar leven en drijfveren. Vandaag is het de beurt aan Kristel Seinhorst (48). Kristel is operationeel directeur en mede-eigenaar van het medisch adviesbureau 1MA.
Hoe ben je erin gerold?
Dat is een beetje toeval, of achteraf misschien niet. Ik ben afgestudeerd als milieugezondheidkundige in Maastricht. Via een best spannend afstudeerproject over kermisogen, ben ik eerst de GGD-wereld binnengerold. Op een gegeven moment stond ik op een figuurlijke kruising: of nog meer inhoudelijk specialiseren of juist meer boven de inhoud gaan hangen. Vanaf dat punt ben ik doorgerold in het projectmanagement. Via het studentenleven in Maastricht had ik Laurens Buisman al leren kennen. Zijn frustraties over hoe ingewikkeld en slachtofferonvriendelijk het medisch traject in een letselschadetraject kon zijn, kon ik na 3 jaar niet meer aanhoren. Het verstoorde de gezellige vrijdagavond borrel zeg maar ;-). Toen heb ik zelf, Laurens op een kruising geplaatst: of accepteren, of vertrekken of er wat aan doen. Hij koos voor het laatste. Nadat hij partijen had gevonden die het werken met één gemeenschappelijk medisch adviseur wel wilden gaan uitproberen en er dus een uitvoerende partij moest komen die dit ging verzorgen, heb ik mijn baan opgezegd en rolde ik de letselschadewereld binnen.
Hoe ziet een normale vrijdag er voor jou uit?
Mijn wekker gaat elke werkdag om 06.00 uur, zodat ik rond 07.00 uur aan de slag ga. Ook op vrijdag. Vrijdag is een heerlijk dag om te werken vind ik omdat dan het aanstaande weekend al in de lucht hangt bij iedereen. Met de groei van 1MA is het voor mij steeds belangrijker geworden om mijn agenda te structureren. Op de vrijdagen cluster ik daarom zo veel mogelijk (project) overleggen, zodat ik op de andere dagen grotere blokken overhoudt om aan andere zaken te werken. Naast plannen, is discipline om je eraan te houden misschien nog wel veel belangrijker. En dat is nog wel een leerpunt voor mij. Als er iets leuks, interessant of trubbeligs voorbij komt, laat ik heel gemakkelijk alles weer uit m’n handen vallen om me daar helemaal op te storten. Zo is er al snel van een standaard vrijdag geen sprake meer.
Wat geeft je de meeste voldoening in je werk?
Mijn antwoord op deze vraag heb ik al vaker gelezen op deze plek; maar het geldt ook voor mij. Dat we als 1MA iets kunnen betekenen voor mensen. Zoals mijn oude baas Henk Jans altijd zei, ik zou geen luciferhoutjes kunnen verkopen, ik moet voelen dat wat ik doe maatschappelijk bijdraagt. Dus van waarde zijn, waarde toevoegen met je inspanningen. En dat gevoel en resultaat zie je gelukkig bij heel veel professionals in de branche.
Met welk onderdeel van je werk heb je moeite?
Dat partijen soms een spel spelen, voor de bühne iets anders zeggen dan dat ze vinden. Omdat ze denken dat dat beter is. Voor wie denk ik dan, is dat nu beter? En wie help je hiermee? Maar dat zal ook wel voortkomen uit mijn persoonlijkheid. Ik houd van “what you see is what you get”. Ik kan het totaal met je oneens zijn, je helemaal niet zien zitten, maar als jij je kaarten maar open op tafel legt is het voor mij al oké.
Waar ben je trots op?
We zijn bij 1MA allemaal collega’s, alleen met een andere taak. Al krijgen we binnenkort een operationeel manager erbij; we blijven als organisatie zo plat als een pannenkoek zeg ik wel eens. We staan allemaal voor hetzelfde opgesteld en dat is objectieve, mensgericht medische trajecten verzorgen zonder poespas. Als ik het team dan zie hollen voor dat goede doel, voelt dat zo oké!
Wie was in je loopbaan je belangrijkste leermeester?
Bij de start van mijn loopbaan heb ik veel gehad aan de wijze lessen van mijn ouders. Maar dat zie je helaas vaak pas achteraf. Een van deze lessen was “niet terugdeinzen als het moeilijk wordt, maar analyseren, kiezen en doorgaan”. Niet blijven hangen in iets, maar er wel van leren. Veerkracht tonen zeg maar. En dat heeft zeker geholpen bij de hobbelige weg die 1MA heeft afgelegd om een volwaardige alternatieve werkwijze te worden. In mijn GGD-tijd is Annemiek van der Zijden jarenlang mijn leidinggevende geweest, van haar heb ik het lef overgenomen om te durven experimenteren, te innoveren, en dus om te vallen en weer op te staan. Die lessen en ervaringen hebben er (ook weer achteraf) toe geleid dat ik mijn vaste baan destijds op heb gezegd en in het 1MA-avontuur ben gestapt.
Wat zou je vandaag veranderen in de letselschadebranche als je kon?
Ligt vast heel erg voor de hand, maar dat er nog meer gewerkt wordt volgens de werkwijze met één medisch adviseur. Hoe mooi zou het zijn als partijen publiek durven uit te spreken dat dit het uitgangspunt wordt, elkaar de hand te schudden hierop. Misschien vertrouw je elkaar niet altijd, maar start dan met het vertrouwen van de gemeenschappelijk medisch adviseur.
Wat is je favoriete vrijetijdsbesteding?
Dan roep ik meteen wandelen! Het seizoen voelen, de omgeving om je heen zien en actief bezig zijn geven mij de voldoening bij wandelen. Sinds corona en het “Ommetje” van de Hersenstichting, waar we op kantoor heel actief aan mee hebben gedaan hebben, wandel ik nu zelfs dagelijks. Alleen niets kan op tegen een echte bergwandeling in de Alpen, een strandwandeling langs de ongerepte Deens kust of een heerlijk wijnwandeling langs wijnhoeves in Nederland.
Van welke films hou je?
Als ik naar de film ga, wat ik graag doe, dan kies ik graag voor een filmhuis; net een andere categorie film. Echt favoriet zijn bij mij, Scandinavische series. Iedereen kent Borgen of The Bridge wel. Maar gelukkig maken ze daar in het Noorden nog veel meer. Als er nieuw seizoen of serie uitkomt, hangt hij binnen een dag in mijn bibliotheek! Waarom? De natuur in de series is vaak prachtig, het taaltje, het feit dat je kijkt naar gewone mensen met nog echte rimpels 😉 en zeker ook de uitgediepte karakters. Het oogt normaal, maar het houdt je aan de buis gekluisterd.
Wat staat er bovenaan je bucketlist?
Haha, da’s een leuke vraag. Want eigenlijk heb ik die niet. Zakelijk dingen plan ik, genietmomenten juist niet. Maar ik heb deze zomer wel iets van mijn lijstje met “leuke dingen” gehaald, omdat het van dichtbij toch minder romantisch was dan ik altijd dacht. Het leek mij namelijk super om in de herfst ooit eens een keer een week vrij te nemen, dan naar Griekenland te gaan en mee helpen met de olijvenoogst. Achterop zo’n open pick-up truck zitten, de bergen inscheuren, overdag werken en s ’avonds genieten van heerlijk Grieks eten met een wijntje. Dus eigenlijk als team een prestatie neerzetten, werken in de buitenlucht, een heerlijk eindproduct afleveren en nagenieten van het behaalde resultaat.
Nu ik het zo vertel komt alles van mijn eerdere antwoorden eigenlijk terug in deze activiteit. Misschien moet ik hem dan toch maar weer terugplaatsen op mijn “leuke dingen lijst”?!