Een vast vrijdags onderdeel van Letselschade.NU is ‘Tien vragen aan…’, waarin een letselschadeprofessional een klein inkijkje geeft in zijn of haar leven en drijfveren. Vandaag is het de beurt aan Martijn van Driel (48). Martijn is sinds 1 januari 2014 directeur van de branchevereniging NLE. Daarnaast is hij de redacteur en eigenaar van het nieuwsplatform Letselschade.NU, dat sinds medio 2018 bestaat.
Hoe ben je erin gerold?
Ik heb na mijn studie tien jaar voor slachtofferorganisaties gewerkt, eerst Stichting De Ombudsman en daarna Slachtofferhulp Nederland, als beleidsmedewerker Letselschade. Sindsdien ben ik altijd in de branche werkzaam gebleven, in verschillende rollen. Volgend jaar alweer 25 jaar! Ik ben denk ik één van de weinige jubilarissen die nog nooit een schade heeft geregeld. Maar wel ben ik betrokken bij veel ontwikkelingen in het vakgebied.
Hoe ziet een normale vrijdag er voor jou uit?
Mijn dagen zijn erg gestructureerd en lopen volgens een vast ritme. ’s-Ochtends om 6 uur zit ik achter m’n laptop. Ik scan dan de landelijke media en zoek letselschadenieuws via een aantal Google-zoekwoorden. Om half zeven staan de eerste nieuwsberichten op Letselschade.NU. Tussen 7 en 8.30 hou ik me met onze drie kinderen van 10, 12 en 15 bezig en wandel buiten met hond Leo. Tussen 9 en 11 ben ik dan weer met Letselschade.NU bezig. Vaak doe ik een telefonisch interview, of ik werk een interview uit.
Om 11 uur gaat de laptop dicht. Wat maar weinig mensen buiten mijn sociale kring weten (tot nu) is dat ik naast mijn werk in de letselschadebranche al sinds 2019 postbode ben hier in de regio. Heerlijk in m’n eentje buiten zwerven, door weer en wind. Ik geniet erg van dat werk en zou het niet willen missen. Het is een ideale tegenhanger voor het zittende schrijfwerk en het is nog nuttig ook. Een dagelijkse betaalde work-out.
Rond 15 uur kom ik thuis, dan doe ik vaak NLE-werk, soms is er een Teams-vergadering. Na het avondeten gaat mijn werkdag gewoon verder. Dan ga ik alle vakmedia langs, volgens een vast lijstje van zo’n 50 websites, van de ANWB en Rijkswaterstaat tot Het Verbond van Verzekeraars en Autoweek. Het nieuws wat ik daaruit oppik voor Letselschade.NU herschrijf en publiceer ik meteen, of plan ik in voor de volgende ochtend. Op de achtergrond luister ik naar een voetbalwedstrijd of muziek.
Mijn vrijdag is uniek wat één aspect betreft: ik maak ’s-avonds de nieuwsbrief van Letselschade.NU op. Die wordt iedere zaterdagmorgen vroeg naar honderden letselschadeprofessionals verstuurd, stipt om 6.00 uur. Het duurt dan even voor al die mails verzonden zijn, als het goed is krijgt iedereen de nieuwsbrief iedere week op een vast tijdstip binnen. ‘Like clockwork’, daar hou ik van.
Wat geeft je de meeste voldoening in je werk?
Het is altijd mooi om reacties te zien binnenkomen op een vers gepubliceerd interview of artikel. En een snel oplopend aantal kliks. Dat je ziet dat het artikel landt in de branche. Ik besteed veel zorg en aandacht aan de publicaties, dus dan is het ook prettig dat je ziet dat het goed is overgekomen.
Met welk onderdeel van je werk heb je moeite?
Ik heb al jaren nooit echt vakantie. Ook tijdens de zomervakantie moet de laptop mee en gaat het werk voor Letselschade.NU, zij het op een iets lager pitje, door. Ik wil iedere dag publiceren. Dat heeft ook te maken met de partners en adverteerders op de website. Zij profiteren alleen optimaal van de samenwerking als Letselschade.NU goed wordt bezocht. Dus is het plaatsen van relevante items iedere dag de insteek, ook in de komkommertijd.
Gelukkig gaat dat goed, er is altijd nieuws en over de bezoekcijfers valt niet te klagen. Maar ik kijk wel uit naar een fase waarin het mogelijk is om een paar weken helemaal uit te rusten. Al zou ik het werk dan ook wel snel gaan missen.
Waar ben je trots op?
Op alles wat ik, samen met anderen, heb gemaakt. Het platform Letselschade.NU (samen met mijn vaste webbouwer), alle mooie interviews en artikelen die erop zijn verschenen (samen met degenen die hebben meegewerkt) en een heel groot en stevig fietsenhok in onze tuin (helemaal zelf).
Mijn vrouw Daniëlle, een harpiste, en ik worden door de fiscus allebei aangeduid als ‘ondernemer’. Ik hou het zelf liever bij ‘zelfstandige’. Het maakt me heel trots dat wij allebei doen wat we leuk vinden en waar we goed in zijn en dat we daarmee prima het hoofd boven water houden. We hebben geen BMW voor de deur, maar komen helemaal niets tekort.
En ik ben trots op onze mooie kinderen Dora, Lasse en Jula. Er is natuurlijk altijd wat, maar ze zijn alle drie fantastisch.
Wie was in je loopbaan je belangrijkste leermeester?
Ik kan geen belangrijke leermeester aanwijzen, in ieder geval niet wat de inhoud van mijn huidige werk betreft. Ik heb wel heel goed samengewerkt met voormalig directeur van Slachtofferhulp Nederland Jaap Smit. Hij gaf veel vertrouwen en liet zijn waardering blijken. Daar kan geen bloemetje tegenop.
Ook met Arjan Loonstra als manager en collega heb ik het goed gehad, en ik bewonder hem omdat hij de branche écht verder heeft geholpen (en nog steeds verder helpt).
Verder werk ik binnen de NLE heel fijn samen met de bestuursleden Rini Withagen, Annemiek van Reenen-ten Kate, Tessa ‘s Gravemade, Judith Dingemanse en Rolf van der Toorn. We boeken bij de NLE mooie resultaten.
Wat zou je vandaag veranderen in de letselschadebranche als je kon?
Natuurlijk kunnen er dingen beter, maar het is ook goed om eerst te kijken naar alles wat wel goed gaat. En om waardering te hebben voor het mooie en belangrijke werk dat in de letselschadepraktijk dagelijks wordt verricht. Dat werk is heel belangrijk voor de samenleving.
Maar als ik dan toch iets kon veranderen, dan zou ik een streep zetten door kwalijke praktijken zoals de handel in leed aan de onderkant van de belangenbehartigersmarkt, de beunhazen die een graantje willen meepikken, maar ook mensen van verzekeraars of hun medisch adviseurs die slachtoffers verder benadelen in plaats van ze te helpen. Gelukkig zijn er initiatieven, zoals het keurmerk, die daarin het verschil kunnen maken.
Wat is je favoriete vrijetijdsbesteding?
Ik speel gitaar en maak liedjes, dat doe ik graag. Met m’n zoon ga ik regelmatig naar Ajax, ook heel leuk. Komende zondag ga ik met Daniëlle uit eten, hier in het gezellige Zutphen. Er zijn genoeg leuke dingen!
Van welke muziek hou je?
Mijn playlist op Spotify bevat rustige lounge-achtige muziek. Zoals van de Franse band Air. Ook ben ik fan van de Canadese zangeres Nirinjan Kaur. Dat is wel erg de spirituele kant op, maar het gaat mij om haar stem, waar ik graag naar luister.
Wat staat er bovenaan je bucketlist?
Het kost wel wat, maar het is mogelijk om als gast met een groot containerschip mee te varen, bijvoorbeeld van Rotterdam naar Shanghai: door de Middellandse Zee, het Suez-kanaal, onder India door, dwars door Indonesië en langs de Chinese kust. Dat wil ik graag nog gaan doen.