Een terugkerend vrijdags onderdeel van Letselschade.NU is ‘Tien vragen aan…’, waarin een letselschadeprofessional een klein inkijkje geeft in zijn of haar leven en drijfveren. Vandaag is het de beurt aan Timothy Boerendonk (30). Timothy is werkzaam als advocaat-stagiair bij Vogelaar Bosch Spijer Advocaten, waar hij per 1 augustus 2022 is gaan werken. Dagelijks staat hij slachtoffers bij na een verkeersongeval, bedrijfsongeval of een medische fout.
Hoe ben je erin gerold?
In eerste instantie lag mijn aandacht niet direct bij de letselschade. Hoewel ik tijdens mijn masterstudie Gezondheidsrecht aan de UvA wel met het aansprakelijkheidsrecht in aanraking kwam, heb ik eerst een tijdje buiten de letselschade werkervaring opgedaan. Mijn eerste baan was bij Nederlandse Zorgautoriteit waar ik fusies en overnames binnen de zorg beoordeelde. Mede omdat ik mijn werk destijds niet tastbaar genoeg vond, ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. Met wat omwegen ben ik uiteindelijk in 2018 bij een groot rechtsbijstandskantoor op de afdeling Letselschade terecht gekomen. Sindsdien heeft de letselschade mij gegrepen.
Hoe ziet een normale vrijdag er voor jou uit?
In principe ziet een vrijdag eruit zoals elke andere werkdag, namelijk op ons prachtige nieuwe kantoor (Paulina) in Maasdijk. Wel sluiten wij op vrijdag de week altijd gezellig af met een borrel. Verder plan ik elke eerste vrijdag van de maand iets leuks in met mijn vriendin. Dat kan dan van alles zijn zoals uit eten, naar de film, of gewoon een avondje bankhangen.
Wat geeft je de meeste voldoening in je werk?
Ik krijg de meeste voldoening uit mijn werk als cliënten tevreden terugkijken op de hulp die ik heb geboden. Daarbij gaat het vaak niet eens om de schadevergoeding die zij ontvangen. De mogelijkheid om het leven weer verder op te pakken is vaak veel belangrijker voor mijn cliënten. Als cliënten dan met tevredenheid het dossier kunnen afsluiten, geeft dat een goed gevoel.
Met welk onderdeel van je werk heb je moeite?
Vaak hoor ik van cliënten met niet medisch objectiveerbaar letsel (in de volksmond ook whiplash genoemd) dat zij het gevoel hebben dat de aansprakelijkheidsverzekeraar hen voor leugenaar uitmaakt en dat zij niet worden geloofd. Sommige wederpartijen kunnen zich dan ook flink stug opstellen. Het legt wat mij betreft het probleem bloot dat de medische wetenschap er nog niet in is geslaagd om tot objectivering te komen van klachten die toch veel worden gezien in letselschadezaken. Ik hoop dat daar ooit verandering in komt.
Daarnaast zorgt de discussie over de buitengerechtelijke kosten wat mij betreft onnodig vaak voor frustratie in het behandeltraject.
Waar ben je trots op?
Hoewel ik het altijd wat ongemakkelijk vind om mijzelf te complimenteren, ben ik trots op het feit dat ik, na wat omwegen, toch een fijne werkbranche heb kunnen vinden en daarbij mijn eigen doelstelling heb kunnen behalen door vóór mijn 30e te starten met de advocatenopleiding. Dat getuigt wat mij betreft van een goede dosis doorzettingsvermogen. Iets wat in een letselschadedossier goed van pas komt, lijkt mij.
Wie was in je loopbaan je belangrijkste leermeester?
Het ligt natuurlijk voor de hand om mijn huidige patroon Edwin Bosch te noemen, van wie ik dan ook dagelijks alle kneepjes van het vak leer. Ik sta echter ook graag stil bij mijn oud-collega’s die mij vakinhoudelijk hebben geholpen, maar door wie ik ook met genoegdoening terugkijk op mijn voorgaande werkjaren.
Wat zou je vandaag veranderen in de letselschadebranche als je kon?
Ik zou graag willen veranderen dat er binnen de letselschade wat snellere doorlooptijden komen. Daarnaast zie ik graag dat partijen – na erkenning van de aansprakelijkheid – ook daadwerkelijk verantwoording nemen door (actief) te helpen in de poging om cliënt terug te brengen naar het oude leven. Ik zie vooral bij niet medisch objectiveerbaar letsel nog te vaak dat sprake is van een stugge houding naar cliënten toe. Het zou daarom mooi zijn als ook vanuit de medische wetenschap hier een oplossing voor wordt gevonden.
Wat is je favoriete vrijetijdsbesteding?
In mijn vrijetijd vind ik het leuk om gitaar te spelen of uitgebreid te koken met mijn vriendin.
Daarnaast heb ik altijd met veel plezier gevoetbald. Door de veelvuldige blessures en de tijd die ik eraan kwijt was, heb ik echter sinds kort besloten om hiermee te stoppen. Daarom ben ik op dit moment op zoek naar een sport waar ik mij opnieuw met evenveel plezier en passie in kan storten. Denk aan fietsen, padellen, boulderen en hardlopen. Tips zijn welkom 😊!
Van welke muziek hou je?
Via het werk van mijn vader ben ik van jongs af aan vroeg in aanraking gekomen met muziek. Hierdoor ben ik ‘op’ of ‘achter’ het podium opgegroeid en kwam ik in aanraking met allerlei verschillende muziekstijlen: van 60’er jaren rock, wereldmuziek, tot aan moderne pop. Afhankelijk van de setting kies ik mijn muziek uit. Ik heb dus eigenlijk geen bepaalde voorkeur voor een genre. Daarnaast geldt: als het maar goed in elkaar zit, dan kan ik het waarderen.
Wat staat er bovenaan je bucketlist?
Mijn moeder is geboren in Nieuw-Zeeland, waardoor ik ook de Nieuw-Zeelandse nationaliteit heb meegekregen. Hoewel ik er gelukkig al vaker ben geweest, lijkt het mij erg mooi om voor een langere periode daar samen met mijn vriendin te wonen en te werken.