Vorig jaar meldden zich een recordaantal van 681 nieuwe mensen met een asbestgerelateerde ziekte bij het Instituut Asbestslachtoffers (IAS). Dat blijkt uit het jaarverslag van de organisatie. In het verslag staat ook dat het aantal uitgekeerde schadevergoedingen sinds 2000 nog nooit zo laag is geweest. Toen is het IAS opgericht, omdat slachtoffers heel veel moeite hadden hun schade vergoed te krijgen. Sinds de oprichting hebben al meer dan 10 duizend slachtoffers zich gemeld.
IAS-directeur Jan Warning tegen EenVandaag: “Wij wilden de juridische lijdensweg voor asbestslachtoffers verkorten. Als de ziekte is aangetoond krijgen ze een tegemoetkoming van de overheid en mogelijk een schadevergoeding van de werkgever.”
Bemiddeling mislukt vaker
Maar Warning ziet de bemiddeling tussen werkgever en werknemer met een asbestziekte steeds vaker mislukken. “Wat we dus nu zien is dat het steeds moeilijker wordt om te bewijzen dat asbestblootstelling heeft plaatsgevonden. En dat het minder goed lukt om ook schadevergoeding van werkgevers en verzekeraars te krijgen. Van de bemiddelingen slaagt minder dan 40 procent en dat is heel treurig. Het is jammer dat men in toenemende mate juridisch bewijs wil hebben. En dat vinden wij een slechte zaak. Wij vinden dat werkgevers meer coulant moeten zijn bijvoorbeeld over verjaring van schade en dat niet als een probleem naar voren moeten brengen.”
Werkgevers hebben ook geen bewijsstukken meer
Aansprakelijkheidsjurist Yvonne Waterman staat werkgevers bij die van zieke werknemers de vraag krijgen om schade te vergoeden, ze is gespecialiseerd in asbest. Tegen EenVandaag zegt ze: “Werkgevers zijn bereid mee te denken, maar denken ook aan hun positie. Ze zeggen dat ze niet meer weten of deze persoon bij ze werkte, dat ze geen bewijsstukken meer hebben. En dat ze geen geld hebben voor zo’n vergoeding.”
Waterman zou graag zien dat de wet soepeler wordt. “De blootstelling aan asbest ligt vaak 30 tot 50 jaar in het verleden. Ga dan maar eens aantonen wat er destijds allemaal is gebeurd. Het is een bijna onmogelijk. Het zou natuurlijk enorm helpen als de wetgever verjaring voor dit soort ziekten zou afschaffen. Nu is verjaring na 30 jaar, maar het duurt vaak langer voordat de asbest gerelateerde ziekten zich openbaren”.
Voorlichtingscampagne
Het ministeries van Sociale Zaken en Werkgelegenheid bereidt een campagne voor waarin het publiek wordt gewaarschuwd voor de risico’s van asbest. Jan Warning is daar blij mee, zegt hij tegen EenVandaag: “Ik denk dat het nog steeds belangrijk is om je bewust te zijn van de gevaren van asbest. Daar moet je vooral niet zelf iets mee gaan doen, maar je goed laten informeren. En zorg dat je beschermd bent, want ook een kleine hoeveelheid asbestvezels kan 30, 40 of 50 jaar later een dodelijke ziekte veroorzaken.”