‘Laat dit magische mineraal, asbest, de gebouwen op uw boerderij beschermen,’ stond in een folder van een van de grootste asbestproducenten ter wereld in de 19e eeuw. Het mineraal is reukloos, stoot zuur af en is bestand tegen temperaturen van meer dan 2000 graden. Asbest werd gebruikt in talloze industrieën en producten, hoewel steeds meer artsen ontdekten dat asbestvezels in de longen kanker veroorzaakten. Toen de waarheid over asbest in de jaren 1980 eindelijk aan het licht kwam, waren miljoenen mensen wereldwijd al overleden aan asbestose.
Dokter Walter Scott Joss wist meteen wat er aan de hand was toen Nellie Kershaw uit Manchester in 1922 bij hem op het spreekuur kwam. De 31-jarige weefster had last van kortademigheid en hoesten, en Nellie vertelde dat ze op 14-jarige leeftijd was gaan werken in de asbestindustrie in de stad. Joss had al veel van dit soort gevallen gezien en stelde meteen zijn diagnose: asbestvergiftiging.
De doodzieke Nellie Kershaw eiste een schadevergoeding van haar werkgever, want zonder haar inkomen zou haar familie verhongeren. “Asbestvergiftiging is helemaal geen diagnose,” beweerde het bedrijf. De advocaten van het bedrijf waarschuwden en zeiden dat Kershaw geen vergoeding mocht krijgen. “Dat schept namelijk een precedent. Als we betalen, komen er vast en zeker meer rechtszaken,” stond er in een intern memo van het bedrijf.
Lees hier over de geschiedenis van asbest.