Onder personeel in verpleeghuizen groeit de angst voor het coronavirus. Nu fors meer bewoners ziek zijn of overlijden, raken ook verpleegkundigen en verzorgenden besmet. De stress is zo groot dat sommigen niet naar hun werk durven.
Bij de beroepsvereniging V&VN zijn in een week tijd ruim duizend meldingen binnengekomen. Die komen grotendeels van verpleegkundigen en verzorgenden in verpleeghuizen, en van wijkverpleegkundigen die ouderen thuis bezoeken.
De meeste meldingen gaan over het gebrek aan beschermende middelen. Sommigen vertellen dat ze cliënten bezoeken met mondmaskers uit de bouwmarkt, vuurwerkbrillen en huishoudelijke handschoenen. Dat is ‘onacceptabel’, vindt V&VN. De beroepsvereniging spreekt van een ‘stil drama’ in verpleeghuizen en de wijkverpleging.
Schijnveiligheid
Vooral verzorgenden, die cliënten onder meer wassen en aankleden, lopen grote risico’s. “Er wordt een schijnveiligheid gecreëerd’’, zegt Marita de Kleijne, voorzitter van het Platform Verzorgenden binnen V&VN. “Verzorgenden zijn de hele dag bezig met lijfelijk contact, maar werken onbeschermd. De meeste aandacht gaat naar de ic’s in ziekenhuizen, maar de grootste crisis is nu in verpleeghuizen en de wijkverpleging.’’
Zeker nu er fors meer besmettingen en sterfgevallen in verpleeghuizen zijn door het coronavirus, groeit de angst. In enkele verpleeghuizen zijn in korte tijd grote aantallen bewoners overleden, zoals in Sommelsdijk (10) en Heerde (14).
‘Oorlog zonder bommen’
Medewerkers vrezen, onbewust, bewoners te besmetten of zelf besmet te worden. In meerdere verpleeghuizen is personeel ziek geworden. “Het is een oorlog zonder bommen en je hebt geen idee of je geraakt bent’’, vertelt verpleegkundige Jacqueline.
De toch al hoge werkdruk neemt verder toe. In meldingen aan deze krant vertellen verpleegkundigen dat de emotionele en psychische druk enorm is. “Ik ga elke dag met angst aan het werk’’, zegt een verpleegkundige. “Geestelijk ga ik hier nu kapot.’’ Een ander zegt: “Je speelt Russisch roulette. Je kunt alleen hopen dat je niks oppikt of doorgeeft.’’
Niet gehoord
Volgens De Kleijne hanteren verpleeghuizen verschillende richtlijnen. Medewerkers voelen zich niet gehoord of serieus genomen. “Die angst nemen ze mee naar huis en naar hun werk’’, zegt De Kleijne.
“Ze durven die vaak niet te uiten. Zo wordt de angst groter. Het beleid verschilt per verpleeghuis. Er moet meer duidelijkheid vanuit de organisaties komen, meer ondersteuning door extra personeel, en eenduidigheid in het gebruik van beschermende middelen en testen.’’
(Bron: AD)