Het Gerechtshof Amsterdam heeft bepaald dat de grootouders van wie de herdershond een baby doodbeet, moeten worden vervolgd wegens dood door schuld. Dit heeft de moeder van de overleden Robin afgedwongen via een zogenoemde artikel-12-procedure. In deze blog leest u meer over deze zaak. Wij gaan ook in op wat een artikel-12-procedure is en of de grootouders civielrechtelijk kunnen worden aangesproken.
Door mr. Jorian van Oel
Waar gaat de zaak om?
Op dinsdag 22 oktober 2019 pasten de grootouders op de acht maanden oude Robin. De grootouders hadden Robin op de grond gezet terwijl hun herdershond ook in de kamer was. Robin kroop naar de hond, die het kind vervolgens greep en in zijn hoofd beet. Twee dagen later overleed Robin aan zijn verwondingen.
Volgens de moeder van Robin had zij met de grootouders afgesproken dat Robin nooit in de kamer mocht kruipen als de herdershond los was. Verder zouden de grootouders hebben beloofd een muilkorf aan te schaffen en hadden de ouders een box gekocht, zodat Robin daarin kon. De muilkorf is echter niet aangeschaft en Robin zat dus niet in de box.
In eerste instantie besloot het Openbaar Ministerie om de grootouders niet te vervolgen. Volgens het OM hadden zij geen onaanvaardbaar risico genomen door de hond zonder muilkorf in één ruimte los te laten met Robin. Gelet op de geschiedenis van de hond hebben zij niet kunnen voorzien dat hij Robin zou grijpen, aldus het OM.
Artikel-12-procedure
Het is aan het Openbaar Ministerie om te bepalen welke strafbare feiten voor de rechter komen. Deze beslissing wordt genomen voor de officier van justitie. Direct belanghebbenden kunnen hierover klagen op grond van artikel 12 van het Wetboek van Strafvordering. Na deze klacht bepaalt een gerechtshof of het Openbaar Ministerie alsnog tot vervolging moet overgaan. De moeder van Robin heeft zo’n artikel-12-procedure gestart. Het is aan het Gerechtshof Amsterdam om over deze zaak te oordelen.
Het gerechtshof oordeelt dat de grootouders toch moeten worden vervolgd en wel wegens dood door schuld. Volgens het gerechtshof gaat het om een complexe zaak waarin een heel jong slachtoffer is komen te overlijden. De strafrechter is bij uitstek degene die een afweging kan maken of er sprake is van een strafbaar feit.
De advocaat van de moeder zegt dat de moeder zich realiseert dat het een heel heftige beslissing voor de grootouders is. Het alternatief, dat deze zaak in het niets zou verdwijnen, zou echter een nog slechter scenario zijn. De moeder wil dat van deze zaak een waarschuwingssignaal uitgaat.
De Volkskrant schreef een artikel over deze zaak. Dit lees u hier.
Aansprakelijkheid voor hondenbeet
Deze zaak draait om de strafrechtelijke consequenties van de hondenbeet. Maar hoe zit het met de civielrechtelijke consequenties van de grootouders?
De bezitter van een dier is in beginsel aansprakelijk voor de schade die het dier aanricht. Het maakt daarbij niet uit of hem schuld treft. Het betreft daarom een zogenoemde risicoaansprakelijkheid. Er zijn uitzonderingen, maar die komen zelden voor. Denk aan de situatie dat een woningeigenaar zijn hond op een inbreker afstuurt en de inbreker daardoor letsel oploopt. Hiervoor bestaat dan een rechtvaardigingsgrond, waardoor de hondenbezitter niet aansprakelijk is.
De grootouders zijn in beginsel dus aansprakelijk voor de schade die de hond heeft toegebracht. De aansprakelijkheid is over het algemeen gedekt op de wettelijke aansprakelijkheidsverzekering voor personen.
(Bron: Solvit Advocatuur)