Erwin werd drie jaar geleden bruut onderuit geskied op een Oostenrijkse piste. De Nederlandse ondernemer lag ruim een week in een ziekenhuis, kon weken niet werken en liep zo tienduizenden euro’s mis. De dader liet niets van zich horen, dus ging Erwin zelf op zoek naar gerechtigheid en startte een rechtszaak. “Ik raad iedere wintersporter aan dit te overwegen.”
Zeven gebroken ribben, een geklapte long en heel veel pijn. De wintersportvakantie van de 46-jarige Erwin (volledige naam bekend bij de redactie) in Oostenrijk eindigde drie jaar geleden in een nachtmerrie. Een Duitse, jonge snowboarder kegelde hem snoeihard omver. “Ik heb ruim een week in een Oostenrijks ziekenhuis gelegen en miste daardoor kerst met mijn gezin. Eenmaal thuis, kon ik twee maanden niet werken omdat ik moest revalideren.”
Drama
Een drama, ook financieel. Erwin was goed verzekerd, de ziekenhuis- en ambulancekosten werden netjes gedekt, maar de ondernemer die een eigen zaak heeft, lag door het ongeluk wekenlang thuis op de bank. “Ik kon niet eens autorijden, laat staan werken.”Extra pijnlijk, omdat de Duitse tiener nooit iets van zich had laten horen. “Geen excuses, niets.”
Thuis op de bank, groeide het gevoel: Erwin vond dat hij recht had op gerechtigheid. “Ik was out of the blue onderuit geskied en kon bij mezelf niet de schuld vinden. Ik lag daar maar, kon niets, had pijn en liep duizenden euro’s aan inkomsten mis.”
‘Kom in actie’
Het gevoel werd steeds sterker: waarom zou hij zich er zo makkelijk bij neerleggen en er geen zaak van maken? “Na gesprekken met vrienden besloot ik een rechtszaak te starten. “
Erwin benadrukt: hij doet zijn verhaal om andere wintersporters te helpen. “Ik gun het niemand, maar mocht je dit ook overkomen, leg je niet zomaar bij de kwestie neer. Kom in actie.”
Moed en geduld
Daarvoor zijn moed en geduld nodig. Drie jaar geduld, om precies te zijn. Erwin had een rechtsbijstandverzekering: “Daarom kon ik een advocaat in de arm nemen. Een vriend van mij tipte om een Oostenrijkse advocaat te kiezen. Daar was het ongeluk gebeurt en zo’n advocaat kent het land en de regels beter.”
Erwin kreeg via zijn verzekering een geldpotje om externe rechtshulp in te zetten: hij kon dat onder meer uitgeven aan advocaatkosten. “Het is belangrijk om vooraf goed vast te stellen welke eigen financiële risico’s je loopt mocht het bedrag van de verzekeraar niet toereikend zijn.”
De ondernemer vervolgt: “Een groot voordeel was dat mijn twee vrienden waarmee ik op skivakantie was, heel alert waren toen ik onderuit werd geskied. Ze hebben foto’s gemaakt van de situatie, id’s gefotografeerd van het groepje Duitsers. Ook hebben ze getuigen gesproken die het ongeluk hebben gezien. Daardoor had ik een sterke zaak.”
Bijzonder optreden
Het optreden van de Oostenrijkse advocaat was bijzonder leerzaam, volgens Erwin. Het kostte hem veel aandacht om het proces goed te volgen en zelf ook kritisch te zijn.
“Zeker ook kijkend naar de kosten. Voor mensen die professioneel doorlopend met dit soort zaken bezig zijn, is het niet altijd even vanzelfsprekend om de stappen vooraf te delen met de opdrachtgever. De kosten bleven net binnen het budget. Ik heb zelf hiervan geen afschriften gezien, maar wel doorlopend benadrukt dat ik het budget niet wilde overschrijden.”
Er volgden meerdere zittingen in Innsbruck. Erwin is een keer naar Oostenrijk gevlogen om een zitting bij te wonen. “Een paar dagen voor de zitting werd nog een hele reconstructie gemaakt van het ongeluk en er vond een medisch onderzoek plaats. Voor de reconstructie werd een zeer ervaren deskundige ingezet, maar het proces was soms ook lastig te volgen. Ik moest zelf skiën op de plek van het ongeluk en alles werd in kaart gebracht.”
Oog in oog met de dader
Zijn schadeclaim was enkele tienduizenden euro’s: het bedrag bestond uit de gemiste inkomsten en allerlei onkosten die Erwin had gemaakt. Hij wist dat de jonge Duitser die het ongeluk had veroorzaakt, verzekerd was. “Ik wist dus dat hij persoonlijk niet in problemen zou raken als ik in het gelijk zou worden gesteld.”
In de rechtbank van Innsbruck stond Erwin voor het eerst na het ongeluk oog in oog met de jongen die hem zo bruut onderuit had gesnowboard. Ook daar: geen woord van excuses. “Ik ben in de rechtszaal naar hem toegelopen en heb hem de hand geschud. Maar ook daar zei hij niets. Geen woord. Dat raakt je.”
Wachten op gerechtigheid
Drie jaar moest Erwin wachten op de gerechtigheid. Deze maand kwam het verlossende woord: de Oostenrijkse rechter gaf Erwin gelijk. Hij kreeg een groot deel van zijn claim toegekend.
“Dat geld is al op mijn rekening gestort”, zegt Erwin. “Maar het gaat me niet zozeer om het geld. Geld is maar geld. Het gaat me meer om het gelijk dat ik eindelijk heb gekregen. Een onafhankelijke derde heeft nu recht gesproken. Daar heb ik lang op moeten wachten, maar dat doet me goed.”
Daarom raadt hij iedere wintersporter aan, die iets soortgelijks overkomt, hetzelfde te doen. “Als je onrecht is aangedaan, leg je er dan niet zomaar bij neer. Maar pak het goed aan. Zorg voor bewijsmateriaal. Dankzij mijn oplettende en alerte vrienden had ik een sterke zaak.”
‘Ik laat me niet tegenhouden’
Of hij nog skiet? “Jazeker. Ik heb al weer een nieuwe vakantie geboekt. Ik ben een die-hard wintersportliefhebber. Ik laat me niet tegenhouden.”
Maar het ongeluk heeft hem wel veranderd op de piste. “Ik denk er nog vaak aan. Dat gaat ook niet meer weg. Ik ben gereserveerder geworden op de piste. Maar gelukkig kan ik nog genieten. De passie voor het skiën blijft en zal nooit verdwijnen.”
(Bron: RTL Nieuws)