Prof. dr. Michael Faure (METRO) heeft in opdracht van het Verbond van Verzekeraars internationaal onderzoek gedaan naar de afhandeling van letselschade. Hij heeft gekeken naar de afhandeling van letselschades in België, Zweden en Ierland. “Normering helpt, maar voor echt succes is ook draagvlak onder alle partijen nodig, zodat het conflict uit het model verdwijnt.”
“In Nederland zijn er soms grote verschillen”, aldus Faure. “Gelijke gevallen worden niet altijd gelijk behandeld en dat is niet goed uit te leggen. Stel dat een meisje van achttien jaar een oog verliest, welke vergoeding is dan redelijk? Normering schept duidelijkheid, voor alle partijen.”
Volgens de hoogleraar zit daar de belangrijkste angel in ons huidige systeem. “Juist als het complex is, kan het fout gaan, omdat daar geen specifieke normen voor gelden. Zaken duren dan lang, vaak is er extra (medisch) onderzoek nodig, maar het leidt al met al vooral tot meer schade voor het slachtoffer.”
Het grote voordeel van normering is dat er veel minder discussie is over de hoogte van de schadevergoeding. Faure: “In het voorbeeld van dat meisje van achttien jaar dat een oog verliest, kun je ‘heel simpel’ in een tabel een bedrag opzoeken. Uiteraard wel met een bepaalde bandbreedte, maar de marges zijn veel geringer en scheppen dus vooral helderheid.”
België
Hij noemt in dat kader België als voorbeeld. “De normering gaat daar zo ver dat rechters ook voor arbeidsongeschiktheid putten uit tabellen. Alleen is het probleem in België weer dat de rechters de tabellen hebben gemaakt zonder daarbij andere partijen te betrekken. Dat leidt tot argwaan. Als je geen samenwerking zoekt, is er altijd wel eentje niet tevreden.”
Zweden
“Het Zweedse systeem is perfect en leidt tot een hoge tevredenheid bij slachtoffers. Zij hebben binnen drie maanden zekerheid. Maar het Zweedse systeem is bij ons niet uitvoerbaar. Zweden heeft minder inwoners, meer inkomen en negentig procent van alle letselschade komt nooit bij verzekeraars terecht, omdat dat door de sociale zekerheid wordt betaald. Maar we kunnen wel van Zweden leren. Bijvoorbeeld dat je letselschade kunt afhandelen zonder de rechterlijke macht.”
Ierland
In Ierland spreekt het verplichte karakter van de zogenoemde PIAB (Personal Injury Assessment Board) Faure wel aan. “Maar de rechterlijke macht past de normering vaak niet toe. Ze vinden de bedragen te laag en dat betekent dat slechts zestig procent van de PIAB-adviezen wordt opgevolgd. Slachtoffers weten dat ze met een omweg meer kunnen krijgen.”
Er is, kort samengevat, niet één ideaal systeem dat je naar Nederland kunt kopiëren. Faure raadt verzekeraars aan om van België, Ierland en Zweden te leren wat bij ons wel en wat niet zou kunnen werken. “Als er één les is die ik vanuit België, Ierland en Zweden mee terug heb genomen, dan is het wel dat er draagvlak nodig is.”
Lees het hele artikel hier.
(Bron: Verbond van Verzekeraars)