Het is twintig jaar geleden dat Stichting De Ombudsman haar baanbrekende onderzoeksrapport over letselschade publiceerde: ‘Letselschaderegeling: Onderhandelen met het mes op tafel, of een zoektocht naar de redelijkheid’. Het rapport, met knelpunten uit en aanbevelingen voor de letselschadepraktijk van destijds, leidde in de jaren die volgden tot veel verbeterprojecten in de branche.

Het onderzoek van Stichting de Ombudsman startte in het najaar van 2001, nadat consumentenprogramma Tros Radar aandacht had besteed aan problematisch verlopende letselschadezaken. Als reactie op de uitzending legden honderden mensen hun eigen zaak aan de redactie voor. Deze reacties werden naar Stichting De Ombudsman doorgeleid. Uiteindelijk zijn 147 dossiers onderzocht en vulden nog eens ruim 300 mensen een schriftelijke enquête in.

Conclusie: slachtofferbelang moet centraal staan
Het rapport ‘Letselschaderegeling: onderhandelen met het mes op tafel, of een zoektocht naar de redelijkheid’ verscheen twee jaar later in het najaar van 2003. Uit het onderzoek bleek dat alle betrokken partijen in de letselschadepraktijk verbeteringen konden aanbrengen in hun werk. De belangrijkste conclusie was: het belang van het slachtoffer moet centraal komen te staan in de schaderegeling (in tegenstelling tot het financiële belang van de verzekeraar). Daarnaast pleitte De Ombudsman voor betere onafhankelijke informatie voor slachtoffers, meer normering (zowel materiële als processuele normering) en tegen de honoreringsvorm ‘no cure no pay’ voor belangenbehartigers, vooral in zaken met een gering risico voor het slachtoffer.

Het rapport bleek een startpunt te vormen voor veel verbeteringsinitiatieven in de letselschadebranche. Onder meer de ontwikkeling van de Gedragscode Behandeling Letselschade en de oprichting van de Stichting Keurmerk Letselschade kwamen nadien op gang en werden beide in 2006 afgerond. De normering werd branchebreed opgepakt binnen het Nationaal Platform Personenschade (nu De Letselschade Raad) bij de vorming van talloze richtlijnen voor de berekening van schadeposten.

Stichting De Ombudsman bracht later nog twee letselschaderapporten uit, waarvan één over medische-aansprakelijkheidszaken (2008) en één over de toepassing van de GBL (2011). In 2013 werd de stichting, die bestond sinds 1968, opgeheven vanwege onvoldoende financiële middelen als gevolg van een subsidiestop.

Lees het rapport ‘Letselschaderegeling; onderhandelen met het mes op tafel of een zoektocht naar de redelijkheid’ (Stichting De Ombudsman, 2003)