Kinderen in jeugdzorginstellingen werden onvoldoende beschermd tegen fysiek, psychisch en seksueel geweld. En het is nog steeds niet voorbij, concludeert een kritische commissie De Winter. Het kabinet zegt sorry, slachtoffers reageren verdeeld.

“We hebben excuses gekregen!”, jubelt de één. “Ik veeg er m’n achterwerk mee af”, sneert de ander. Els Dijks (62) zat vier jaar in het toenmalige internaat Maria Regina in Stevensbeek. Wat daar gebeurde, heeft haar voor het leven getekend. De hele dag werken en bidden, met tirannieke nonnen; het was daar een hel, zo zei ze eerder al tegen deze krant. Dat er nu excuses zijn gekomen van het kabinet, maakt haar emotioneel. “Ik zag een minister op tv ‘sorry’ zeggen. Daar kreeg ik wel een beetje traantjes van.”

Het voelt alsof ze eindelijk gehoord zijn, zegt Dijks. “In 50 jaar heb ik geen excuses gehoord. Dat we geloofd worden, is heel belangrijk. Dat doet me goed.” De 62-jarige wil nu met de ministers Dekker en De Jonge in gesprek. “Dat ze in onze ogen kunnen kijken. Ik heb m’n eigen leven op orde, ben lange tijd verslaafd geweest, maar er zijn een heleboel meiden uit mijn tijd, die zitten nog steeds aan de alcohol, aan de pillen, aan de drugs. De minister moet ons in de ogen kunnen kijken, en zien wat er allemaal gebeurd is met ons.”

Verder hoopt Dijks op een schadevergoeding, voor al het werk dat ze in Stevensbeek heeft gedaan. “De excuses hebben we al, nu nog compensatie voor het harde werken.”

Weinig boodschap aan mededogen kabinet
Thea Lamers (61) wil ook een schadevergoeding, daar is ze het met Dijks over eens. Maar voor de rest heeft ze weinig boodschap aan het mededogen van het kabinet. “Daar veeg ik m’n billen mee af.” Lamers zat begin jaren ’60 ook in Stevensbeek, een jaar of 7. “We zijn er afgebeuld, opgesloten. Ons leven is daar geruïneerd. Dat maak je met een ‘sorry’ niet goed. Het is zo makkelijk gezegd.”

Als Lamers de conclusies van de commissie hoort, dat kinderen onvoldoende werden beschermd tegen al dat geweld, zegt ze: “Dat klopt. Het is me allemaal overkomen.” De herinneringen aan sommige van de nonnen zijn pijnlijk. “En het treft duizenden kinderen, nog steeds.”

Die schadevergoeding is het minste wat de overheid kan doen, vindt Lamers. In Maria Regina werkte ze van ‘s ochtends 6 tot ‘s avonds 6. “Daar hebben we nooit iets voor gehad. We hebben kinderarbeid verricht, terwijl dat in Nederland verboden is. Al die mensen moeten schadeloos gesteld worden. We kunnen wel in een internaat hebben gezeten, maar we zijn niet dom.”

(Bron: AD)