Over welgeteld één ding zijn ze het eens. De 5.000 euro, die vrouwen krijgen voor hun jarenlange dwangarbeid in gestichten van de Goede Herder, is een schijntje. Voor de rest is er vooral ruzie tussen slachtoffers onderling en tussen diegenen die voor hen opkomen, bleek tijdens de voorbereiding van een lotgenotendag, die dinsdag plaatsvond in Utrecht.
Minister Sander Dekker (Rechtsbescherming) was de hoofdgast in het Jaarbeursgebouw. Hij bood de tientallen aanwezige voormalige ‘meisjes van de Goede Herder’ 5.000 euro en erkenning. Dekker: “Namens het kabinet bied ik excuses aan voor het leed dat u heeft ondervonden en voor het feit dat er onvoldoende is gedaan om u te beschermen.”
De excuses volgen op recent wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat het opsluiten en gedwongen laten werken van minderjarige meisjes dwangarbeid was. Eerder, in 2018, berichtte NRC al dat tussen 1860 en 1978 zeker 15.000 meisjes en vrouwen in Nederland zonder betaling gedwongen waren om te werken in wasserijen en naaiateliers van katholieke nonnen in Tilburg, Zoeterwoude, Almelo en Velp.
De zustercongregatie kwam met dezelfde praktijken ook in Ierland in opspraak. De Ierse regering erkende schuld en betaalde 33.236 euro per slachtoffer. In Nederland weigerde Dekker dit aanvankelijk. Dat alsnog 5.000 euro wordt betaald, komt omdat nu wetenschappelijk is vastgesteld dat de overheid medeschuldig is aan het leed. Dekker: “Het bedrag is een gebaar van erkenning, het is geen compensatie voor het leed, het is geen schadevergoeding.”
“Het bedrag is veel te laag”, reageert Liesbeth Zegveld, advocaat van negentien van de 140 slachtoffers die zich tot nu toe gemeld hebben. Zegveld voert een rechtszaak tegen de nonnen. Ook gaat ze de overheid dagvaarden nu die niet meer wil betalen.
“Het is een karig gebaar. We hebben niet genoeg bereikt”, geeft ook Jan van Dijk toe. De emeritus hoogleraar victimologie is adviseur van de stichting Kinderdwangarbeid Meisjes Goede Herder (KMGH) die opkomt voor de vrouwen.
Lees het hele artikel hier.
(Bron: NRC)