Op allerlei plekken in de stad ziet een voormalig ambulancebroeder beelden voor zich van de momenten waarop hij hulp verleende. Na 23 jaar op de ambulance staat een verzameling verhalen en gezichten op zijn netvlies gebrand. Hier lag het ‘binkie’ op de bouwplaats dat om zijn moeder bleef roepen. Daar het jongetje dat frontaal door een stadsbus werd geschept. Daar het meisje met de vlechten dat verdronk in het kanaal. Als eerste ter plaatse, was hij voor vele mensen de laatste die hun hand vasthield. Hoe gaat een mens om met het zien van zoveel lijden?
Bloederige lichamen, stervende kinderen en wanhopige familieleden. Het is slechts een greep uit de heftige beelden waar ambulancemedewerkers tijdens hun werkzaamheden mee geconfronteerd worden. Dat heeft een behoorlijke impact, laat de 2DOC-documentaire Blauw Licht (HUMAN) zien. Toch is de nazorg niet overal even goed geregeld.
Nederland telt in totaal 6800 ambulancemedewerkers. Volgens het centrum voor beroepsziekten van het Amsterdam UMC heeft 11 procent last van PTSS. Dat zijn er bijna 750. Andere studies beweren dat het zelfs om het dubbele aantal zou gaan.
Voor getraumatiseerde ambulancemedewerkers is het Steunpunt Ambulance opgericht, een speciale afdeling van het Veteraneninstituut waar ambulancepersoneel kan aankloppen voor hulp. Het nationale steunpunt is zowel bedoeld voor huidige- als oud-medewerkers. Maar niet al het ambulancepersoneel kan er terecht: van alle 25 ambulanceregio’s in Nederland zijn er slechts vier bij aangesloten.
Documentaire Blauw licht
Ambulancemedewerkers krijgen op dagelijkse basis de gruwelijkste dingen te zien. Niet iedereen kan dat even goed verwerken. De 2DOC-documentaire Blauw Licht, die woensdag op NPO2 werd uitgezonden, laat zien hoe groot de impact is. Daarin is te zien hoe voormalig ambulancemedewerker Louis op de eerste rij staat bij heftige ongelukken en voor veel mensen de laatste is die hun hand vasthoudt.