Sloten, rivieren, plassen en meren bevatten beduidend meer resten van medicijnen dan eerder werd geschat, blijkt uit onderzoek van het RIVM en Deltares. Ze kunnen schadelijk zijn voor dieren en planten in het oppervlaktewater. Schade aan het ecosysteem betekent op de langere termijn ook een risico voor de mens. Dat meldt dagblad Trouw.
Een likje gel tegen de spierpijn, dat wrijft lekker weg en baat het niet dan schaadt het niet, toch? Helaas, toch wel. In veel van die smeerbare middelen tegen zeurende pijn zit de ontstekingsremmer diclofenac. En die stof treffen onderzoekers geregeld aan in het oppervlaktewater. Net als veel andere resten van pijnstillers, antibiotica, bloeddrukverlagers en antidepressiva, die we uitplassen of van onze huid wassen en wegspoelen via het riool.
Een deel van de medicijnresten komt terecht in sloten, rivieren, plassen en meren. Zeker 190 ton per jaar, schrijven onderzoekers van het RIVM en Deltares in een rapport dat ze maandagmorgen presenteren. Negentien verschillende stoffen overschreden in de jaren 2017 en 2018 de risicogrens, dat is 14 procent van de gemeten stoffen. En waarschijnlijk gebeurt dit vaker, want bij een lage risicogrens is het voor waterbeheerders moeilijk zo’n overschrijding aan te tonen, staat in het rapport.
Lees het hele artikel hier.
(Bron: Trouw)