Stuk is een vierdelige docuroman waarin een aantal mensen wordt gevolgd tijdens de periode die ze doorbrengen in een revalidatiecentrum. De serie legt bloot wat er gebeurt als het noodlot ineens toeslaat. Een verkeersongeval, een ongelukkige val van de trap of een hersenbloeding; het voltrekt zich binnen één seconde, maar het leven lijkt daarna in weinig meer op hoe het was. Ineens is dat lichaam stuk, als was het een apparaat.
In Stuk zien we hoe enkele patiënten werken aan het vormgeven van hun nieuwe leven. Wat blijft er van je over nu je oude leven in een klap voorbij lijkt? De serie, waarin ook enkele behandelaars worden gevolgd, vertelt hun verhaal als een roman: Stuk is non-fictie verteld als een kwalitatief hoogwaardige dramaserie.
Onder een vergrootglas
Door het dagelijks leven van de patiënten (en hun verzorgers) onder een vergrootglas te leggen, verwordt het revalidatiecentrum van een doorsnee zorginstelling tot een miniatuurwereld waar mensen op de grenzen stuiten van hun bestaan. In Stuk is het revalidatiecentrum een biotoop waar alle dromen, verlangens en plannen doorlopend moeten worden bespiegeld en bijgesteld. In de periode die hier wordt doorgebracht, ver weg van de dagelijkse besognes, wordt iedereen gedwongen om zich niet alleen intensief bezig te houden met het lichamelijk herstel, maar ook met de grote vraag wat we willen met de rest van ons leven als bijna niks meer is wat het was.
Deel één
23 januari, 20.25 uur, NPO 2
In het eerste deel maken we onder meer kennis met Paul, een van oorsprong Amerikaanse man met drie tienerkinderen en een Nederlandse vrouw. Hij viel ’s nachts van de trap en brak zijn nek. Van een leven dat bol stond van sport, muziek, vrienden en cafés is hij nu tot een bestaan veroordeeld dat bestaat uit stilzitten, wachten, verzorgd worden, therapie volgen en weer wachten. Ook leren we de optimistische revalidatiearts Willemijn kennen, die een vol leven leidt waarin ze alle spreekwoordelijke ballen (werk, gezin, verbouwing) met schijnbaar gemak in de lucht houdt. En dan is er wondverpleegkundige Monique, bij wie perfectionisme en empathisch vermogen om voorrang strijden. Een zeer gemotiveerde en harde werkster. Ze blijkt ook in haar privéleven volop met tegenslag te maken te hebben.
Deel twee
30 januari, 20.25 uur, NPO 2
Scholier Daan is met zijn zestien jaar een opvallende verschijning op de afdeling. Door zijn spierziekte moest hij al vroeg in zijn leven omgaan met tegenslag, maar nu is hij als gevolg van een medische complicatie ook nog eens opgezadeld met een dwarslaesie. Hoewel de kans aanzienlijk is dat hij nooit meer zal kunnen lopen, houdt de optimistische Daan hoop en geeft hij zijn acteursdroom niet op. Monique realiseert zich hoe wrang het eigenlijk is dat ze haar revalidanten vaak beter kan helpen dan haar zoon. Paul, die kampt met de strijd tegen de verveling, ziet zijn kansen op herstel verder slinken en maakt zich bovendien toenemende zorgen over zijn vrouw Suzanne, die een chemokuur volgt.
Deel drie
6 februari, 20.25 uur, NPO 2
Een noodlottig verkeersongeluk heeft Maaike in het revalidatiecentrum gebracht. Ze is moeder van twee jonge zoontjes en moet opnieuw leren lopen en haar arm gebruiken. De jeugdige paraglide-instructeur Basir viel tijdens een vlucht en brak zijn rug. Aan het ongeval heeft hij veel medische problemen overgehouden. Na deze traumatische gebeurtenis heeft hij sterk het gevoel dat hij volledig opnieuw moet beginnen en zin moet geven aan zijn bestaan. In de toekomst is geen plaats meer zijn grote hartstocht paragliding. Daan probeert intussen het contact met de buitenwereld verder te verstevigen, onder meer door met zijn vrienden van de toneelclub als vanouds een voorstelling te geven. Terwijl zijn hoofd vol zit met dat evenement, moet Willemijn een lastig gesprek met hem voeren.
Deel vier
13 februari, 20.25 uur, NPO 2
Veertiger Niels heeft een zware hersenbloeding gehad, waarna hij buiten bewustzijn raakte en een deel van zijn schedel verwijderd moest worden. Voor zijn omgeving lijkt het er soms op dat zijn karaktereigenschappen veranderd zijn, of uitvergroot. Hoewel het een onmogelijke opgave lijkt, krijgt Daan krijgt het voor elkaar het weekendje kamperen met zijn vrienden door te laten gaan. Toch realiseert hij zich dat er iets veranderd is. Monique maakt zich toenemende zorgen over haar zoon en zoekt naar nieuwe manieren om hem te helpen. Voor Daan, Paul en Basir komt het moment waarop ze het revalidatiecentrum moeten verlaten steeds dichterbij.
Stijlmiddelen uit fictie
Hoewel het gaat om een documentaireserie, liet regisseur Jurjen Blick (eerder regisseur van De Hokjesman) zich voor Stuk vooral inspireren door speelfilms, dramaseries en romans: ‘Ik hou ervan om de manier van vertellen die je kent uit speelfilms en dramaseries los te laten op echte verhalen en echte mensen. Dat is ingewikkeld, omdat je als maker natuurlijk afhankelijk bent van wat er in de werkelijkheid gebeurt en je nooit precies kunt voorspellen welke ontwikkeling je personage door zal maken. Maar het blijkt heel goed mogelijk om de grenzen flink op te rekken door veel stijlmiddelen uit de fictie te gebruiken in de vertelling en tegelijkertijd volkomen trouw te zijn aan de werkelijkheid.’
(Bron: Heliomare)