Enkele duizenden mensen doen inmiddels mee aan de massaclaim tegen staalgigant Tata Steel in IJmuiden. Advocaat John Beer verwacht dat nog veel meer mensen zich aansluiten, zegt hij in een interview met het Parool. “Zodra de rechter zegt dat Tata écht aansprakelijk is, gaan veel meer mensen zich melden. Hoeveel mensen wonen in de IJmond? 150.000. Nou, het zullen er geen 150.000 worden, maar als het er nou 50.000 zijn?”
Wie zich ‘inschrijft’ bij stichting FrisseWind.nu voor de massaclaim tegen Tata Steel, geeft daarvoor ook een reden op. Maar liefst 37 procent zegt letselschade te hebben: schade aan de luchtwegen, hart- en vaatproblemen, kanker of andere ziektes. Daarbovenop zegt 10 procent ‘arbeidsgerelateerde schade’ te hebben. Meer dan de helft daarvan geeft expliciet aan dat ze oud-werknemers van Tata Steel zijn of dat ze familie zijn van iemand die bij het bedrijf heeft gewerkt en nu is overleden. Ongeveer 30 procent van de inschrijvers zegt dat ze zich inschrijven om ‘het vermijden van gezondheidsrisico’s’. Vaak willen ze verhuizen, op de vlucht voor de uitstoot van Tata Steel. De helft van alle inschrijvers geeft aan materiële schade te hebben, vanwege het dagelijks moeten schoonmaken van tuin en huis. En 85 procent van de mensen heeft last van immateriële schade. Denk hierbij aan angst, stress en slapeloosheid door geluid en stank.
Namens FrisseWind.nu zal onder anderen letselschadeadvocaat John Beer met Tata Steel praten over de aansprakelijkheid van het bedrijf. Hij verwacht dat de aansprakelijkheid van Tata via de rechter moet worden afgedwongen, “maar eerst Tata de kans geven, is de koninklijke weg,” zegt Beer tegen Het Parool. “Stel dat de rechter zegt: Tata is aansprakelijk voor onrechtmatige hinder en algehele gezondheidsrisico’s. Daar valt alles onder. Dan is ook een verhuizing te claimen. Maar het kan ook een nauwere formulering worden.”
Als vaststaat dat Tata aansprakelijk is, zal per geval bekeken moeten worden of het bedrijf schuld heeft aan datgene waar die persoon last van heeft. Beer ziet wel wat in een algemenere indeling in groepen: iedereen met vergelijkbaar letsel krijgt een vast bedrag, iedereen die wil verhuizen ook, enzovoort. “Uiteraard is dit een enorme opgave, want mensen moeten niet het gevoel krijgen dat het een ongenuanceerd systeem wordt. Maar we gaan voor een realistisch scenario, op deze manier maken u en ik het tenminste nog mee dat er schade wordt uitbetaald,” aldus Beer.