Ruim 400 keer zijn de agenten van de speciale verkeersongevallendienst van de politie Haaglanden het afgelopen jaar in actie gekomen. Deze specialisten onderzoeken ernstige ongelukken met een dodelijk afloop of zwaar lichamelijk letsel. “Sommige ongelukken vergeet je niet meer. Die geef je een plek, maar blijven je altijd bij”, zegt Marcel Kranenburg van de verkeersongevallendienst.
Kranenburg is coördinator van dit speciale team binnen de politie, oftewel de Verkeers Ongevallen Analyse (VOA). Dag en nacht kunnen ze worden opgeroepen om een ernstig ongeluk te onderzoeken. Hun werk start op de plek waar het misging. Daar zetten ze de weg af, zoeken ze naar sporen, doen ze metingen en maken ze foto’s.
“Wij onderzoeken de technische kant. Je hebt de tactische kant: dat zijn allerlei aspecten van gedrag, maar wij doen echt de technische kant”, legt Kranenburg uit. “Wij kijken bijvoorbeeld of er sprake is van een mankement, of dat er te hard of door rood is gereden.”
Opvoeren van een elektrische fiets
Binnen zijn werk ziet Kranenburg het type verkeersdeelnemer veranderen. Zo stappen er op dit moment steeds meer mensen op een elektrische fiets. Dus raken ook dit soort fietsen betrokken bij een ernstige ongelukken. En je staat er misschien niet zo bij stil, maar zo’n fiets bewaart allemaal informatie die voor Kranenburg en zijn collega’s interessant is.
“De meeste software zit in de display. Zo kunnen we in sommige gevallen de snelheid achterhalen. Maar we kunnen ook zien of er aanpassingen zijn gedaan”, vertelt hij terwijl hij naar een inbeslaggenomen fiets wijst. Deze fiets was opgevoerd, zoals dat ook wel bij brommers gebeurt. De fiets rijdt dan veel harder dan de normale 25 kilometer per uur. Kranenburg: “Sowieso is het goed rekening te houden met de elektrische fiets. Want je doet snel een verkeerde inschatting bij een voorrangsituatie. We waren gewend dat fietsen rond de 15 kilometer per uur gaan en nu gaan ze ineens veel harder.”
‘Emoties van de familie vergeet je niet meer’
De politieman en zijn collega’s zijn dus continu bezig met ernstige ongelukken en dat gaat ze niet in de koude kleren zitten. “Ik denk dan aan een ongeluk dat al zo’n 25 jaar geleden plaatsvond. Dat was een dodelijk ongeluk. Twee voetgangers die werden aangereden. En als je daar ter plaatse bent en je maakt dat allemaal mee met alle emoties van de familie. Dat vergeet je niet meer. Je geeft het een plek, maar het blijft je altijd bij.”
Daarom is er een team van speciaal opgeleide collega’s met wie ze over hun ervaringen kunnen praten. Daarnaast hebben ze in elk geval jaarlijks een gesprek met een psycholoog. Op de vraag waarom het zo’n mooi vak is, antwoordt hij stellig: “Waarheidsvinding. Dat je voor nabestaanden naar boven kan halen wat er nu echt is gebeurd.”
(Bron: Omroep West)
