Column
Door mr. Henk den Hollander, OAK Advocaten
Regelmatig krijg ik zaken onder ogen waarbij het mij opvalt dat er (erg) veel tijd is verstreken tussen het ongeval en de eerste melding bij de aansprakelijke WAM-verzekeraar. Veel WAM-verzekeraars kampen al jaren met dit hardnekkige probleem: nieuwe letselschades bereiken de afdeling letselschade veel te laat.
Ik zag ooit een onderzoek waaruit bleek dat een nieuwe letselschade gemiddeld pas na meer dan 30 dagen (na ongevalsdatum) op de letselschade afdeling komt. Er zijn tal van oorzaken debet aan dit probleem. Denk aan sommige schakels in de keten die voor vertraging kunnen zorgen, zoals een gevolmachtigd agent of een afdeling materiële verkeersschades waar niet tijdig wordt onderkend dat er sprake is van letsel.
Late meldingen door WA-verzekerden
Er is echter één oorzaak die prominent bij alle verzekeraars aanwezig is: aansprakelijke verzekerden die hun auto alleen tegen het WA-risico hebben verzekerd (zogenoemde ‘kale WA-klanten’) melden hun schades gemiddeld (heel) erg laat. Bij mijn weten heeft er nooit onderzoek plaatsgevonden naar de redenen van dit late melden, maar voor de hand ligt het simpele feit dat die verzekerden geen enkel voordeel hebben of menen te hebben bij een melding, maar wel een nadeel. Hun autoschade is niet verzekerd bij hun eigen verzekeraar en omdat ze zelf aansprakelijk zijn, wordt die schade ook niet vergoed door de verzekeraar van ‘de tegenpartij’. Melden betekent terugval op de zogenoemde bonus/malus ladder, dus veel verzekerden doen niets. Zij komen vaak pas in actie als er een aansprakelijkstelling van de andere partij volgt. Misschien hoopt een deel van die verzekerden dat die aansprakelijkstelling er niet komt, waardoor een terugval op de B/M-ladder niet aan de orde komt.
De gevolgen hiervan zijn zeer onwenselijk. Slachtoffers krijgen hun schade te laat vergoed. Ze horen niets van de aansprakelijke WAM-verzekeraar (omdat die van niets weet) en moeten zelf gaan uitzoeken hoe ze hun schade moeten verhalen. Het kost verzekeraars ook heel veel geld.
Onnodig hoge schade
Veel van dit soort schades betreft bagatel letselschades. Slachtoffers met een voertuigschade die ze vergoed willen hebben, maar die ook last hebben van tijdelijke klachten, bijvoorbeeld vanwege kneuzingen. Die horen niets en een deel van hen zoekt, begrijpelijk maar toch volstrekt onnodig, hulp bij een belangenbehartiger.
Wanneer deze slachtoffers kort na het ongeval benaderd zouden worden door de aansprakelijke verzekeraar zou hun schade vaak naar alle tevredenheid vlot en soepel telefonisch zijn geregeld. Het zou interessant zijn om eens uit te rekenen hoeveel onnodige buitengerechtelijke kosten er worden veroorzaakt doordat WA-verzekerden hun schades veel te laat (of in het geheel niet) melden. Ik vermoed – of eigenlijk weet ik het wel zeker – dat het hier om vele miljoenen euro’s op jaarbasis gaat.
Mogelijke maatregelen
Wat kunnen verzekeraars hiertegen ondernemen? Gedacht kan worden aan belonen en/of straffen. Beloon de snelle melders met een extra trede op de B/M ladder, of straf te late melders met een terugval op de B/M ladder. Groot nadeel hiervan is, dat dit via de polisvoorwaarden moet worden geregeld en de concurrentie in de automarkt lijkt daarvoor te moordend.
Een andere maatregel zou kunnen bestaan uit het aanpakken van de late melders door dekking op hun polis te ontzeggen wegens te late melding. Het belang van de verzekeraar is door zo’n late melding onmiskenbaar geschonden, maar toch acht ik de kans dat een rechter een dergelijk beroep zal honoreren erg klein. Ook hier zou een strakke(re) redactie van de poliswaarden soelaas kunnen bieden, maar ook hier geldt dan weer dat dit geen haalbare kaart lijkt vanwege de grote concurrentie in de markt.
Letselschade meldkamer
Er is een simpeler oplossing: introduceer onder de paraplu van het Verbond van Verzekeraars of Slachtofferhulp Nederland een alarmnummer voor het melden van letselschades na een verkeersongeval. Hier kan men aan de hand van het RDW-register de verzekeraar van de aansprakelijke partij achterhalen en zorgen voor snelle melding bij die verzekeraar. Dit proces kan zelfs in hoge mate geautomatiseerd verlopen. Er zijn wat zaken die geregeld moeten worden (zoals AVG, toegang tot het RDW-register), maar als de wil er is, is de weg er ook. Op termijn zullen door technologische ontwikkelingen meldingen meteen vanuit het voertuig naar de verzekeraar gaan, maar auto’s die alleen WA-verzekerd zijn, zijn doorgaans de oudere auto’s en voordat die allemaal bestaan uit auto’s die ongevallen automatisch vanuit het voertuig melden, zijn we nog vele jaren verder. Een centraal meldnummer voor letselschades zou wellicht een goede tussenoplossing zijn.
Wanneer dit eenmaal goed functioneert, is zelfs denkbaar dat de organisatie achter dit alarmnummer meer taken kan oppakken. Bijvoorbeeld het regelen van een aantal praktische zaken bij ernstige ongevallen: Salvage bij letselschades!